Rzeka graniczna

[Mirembe]

*Zmęczony tą gierką poszedł w miejsce, z którego wydobywał się gło. Odsłonił jedną łapą zarośla i zobaczył Mbayę* Złotko, nie można było tak od razu? *Wyszczerzył kły*

[Mbaya]

//Nie skomentuję tego złotka XD//

Nie rzucaj mi cienia, bo słońce zasłaniasz. //Trawa słońca nie zasłaniała//

[Mirembe]

//Taki miałam zamiar xD//
Tak lepiej, pączusiu? *Przesunął się w lewo, żeby nie zasłaniać słońca*

[Mbaya]

// ... XD //
*Stanął na lekko ugiętych łapach i wysunął pazury* I najlepiej odsuń się na drugi brzeg.

[Mirembe]

Bo co, pączusiu? *Przybrał pozycję obronną. Szurnął pazurami po ziemi*

[Mbaya]

*Robi groźną minę, napina mięśnie* Bo inaczej pożałujesz...

[Mirembe]

Szukasz guza? Chcesz przelewu krwi? Zły adres, kolego! Nie wahałbym cię zabić, ale tylko wtedy, kiedy miałbym jakiś powód. *Wstaje i patrzy z pogardą na samca* A ja widzę, że ani ci nie spieszno do walki, ani do ucieczki... I co? Będziesz tak patrzył się na mnie pół dnia? *Był już znudzony nieznajomym.*

[Mbaya]

Póki co, to chyba Ty szukasz zaczepki. Siedziałem sobie tu nikogo nie zaczepiając, a Ty tu przyszedłeś do mnie i zacząłeś mi zawracać głowę.

[Mirembe]

*Parsknął i odwrócił się. Ten lew to tchórz, chce zaatakować, ale boi się przegranej... To po co źle nastawiać do siebie lwy? Ashtari mlasnął z niezadowoleniem i położył się w nasłonecznionym miejscu, żeby się wygrzać po spotkaniu z zimną wodą. Zamknął oczy, żeby go słońce nie raziło.*

[Ymir]

//"Nie rzucaj mi cienia, bo słońce zasłaniasz"? Zupełnie jak "nie denerwuj mnie, bo działasz mi na nerwy" ;p//

Zaczyna robić się ciekawie... - pomyślała i naraz przestała pić, choć nie podniosła głowy znad powierzchni nurtu. Jedynie jedno, morskie oko skierowało się ku Samotnikowi, którego była w stanie zobaczyć. Grzywa drugiego lwa ledwie wystawała znad wysokich traw przybrzeżnych.
- Kiedy już wpadniecie sobie do gardeł... - zaczęła głosem spokojnym, który jednak dobrze dotarł do obu lwów. - Czy mogę prosić, by walka nie działa się w zaroślach? Słabo przez nie widać...

[Mbaya]

*Kalkuluje w głowie szanse, mimo efektu zaskoczenia nadal mieliby przewagę. Woli czekać. Udaje, że nie słyszał słów lwicy.*

[Mirembe]

Jasne, kochaniutka *Mlasnął, ciągle się wygrzewając. Nie otworzył nawet oczu*

[Mbaya]

*Korzysta ze słońca czekając w ciszy.*

[Mirembe]

Przepraszam, ale dawno z nikim nie rozmawiałem, przez długi czas byłem w odosobnieniu. Jak się nazywacie?

[Mbaya]

*Rzucił jak od niechcenia* Mbaya ze Stada Cmentarzyska Słoni. A Wy?

[Mirembe]

Ashtari, samotnik. *Skinął lekko głową*

[Ymir]

Kąciki pyska lwicy drgnęły. Wyjdzie szydło z worka...
- Ymir z Lwiej Ziemi...
Uśmiechnęła się szeroko, nieprzyjemnie, błyskając zielenią zmrużonych w rozbawieniu oczu.

[Mirembe]

*Otworzył oczy. Spojrzał na lwicę* A co ciebie, złotko, tak bawi?

[Ymir]

- To zasada - odpowiedziała od niechcenia. - Nie przepadam za przestrzeganiem zasad, ale Mbaya może mieć na ten temat całkiem inne zdanie.
Rzuciła krótkie spojrzenie na Samotnika, przekrzywiając łeb.
- Rozumiesz chyba...

[Mirembe]

Ach tak *powiedział z niesmakiem* stada i te wasze konflikty. Na szczęście mnie to nie dotyczy. Kocham życie samotnika!

[Mbaya]

No to teraz wszyscy się znamy, jakie to urocze. *Powiedział z przekąsem*

[Ymir]

- Ja także jestem wzruszona tymi wszystkimi deklaracjami - mruknęła posępnie, zwracając wzrok ku niebu, które zaczęło nabierać intensywnej, pomarańczowej barwy zachodu.
Zbliżał się zmrok, a wraz z nim nocni łowcy...

//wybaczcie, że trochę się porządziłam, ale nie mam pomysłu, jak rozwinąć fabułę...//

[Mbaya]

//Spoko xD//
*Obserwuje uważnie otoczenie kątem oka... czuł, że zagrożenie się zbliża.*

[Ghali]

Obawy młodego Mbayi były całkowicie uzasadnione. Każdy lew wiedział, że o zmierzchu rozpościerająca się na granicy dwóch stad rzeka była "przystankiem" dla przeróżnych nocnych stworzeń, w którym te uzupełniały siły, by później wyruszyć w morderczą podróż. Kto znalazł się w tym miejscu o niewłaściwej porze, ten miał twardy orzech do zgryzienia - o ile będzie mu dane przeżyć...
***
Znajdujecie się nad Rzeką Graniczną. Z północy wieje silny wiatr, niosący ze sobą obcą dla was woń. Nie wiecie, czy to Nocni Łowcy, o których opowiadają legendy, czy jakiś mniejszy przeciwnik. Ucieczka to akt tchórzostwa, a jeśli to rzeczywiście groźny, krwiożerczy drapieżnik, to żadne z was nie ma z nim szans - nie osobno. Co robicie?

[Mirembe]

*Wstał. Było już ciemno, księżyc oraz gwiazdy oświetlały obszar wokół rzeki. Ashatri zwęszył zapach. Miał on coś w sobie przerażającego... Śmiercionośnego. Najprawdopodobniej nie byli to Nocni Łowcy, ale lepiej dmuchać na zimne... A w legendach nie byli potulnymi barankami... Spojrzał a swych towarzyszy. Jeśli to jednak ta zgraja...* Razem?

[Ymir]

Z jej pyska nieoczekiwanie zniknął nieśmiertelny dotąd uśmiech. Zamiast niego pojawiła się dziwna czujność. Na jedno, krótkie słowo Ashtariego z wolna podniosła głowę i przeniosła spojrzenie z jednego lwa na drugiego.
Lew Cmentarzyska, Samotnik i Lwioziemka... ale z nas niesamowity skład...
Właściwie nie rozumiała wewnętrznego niepokoju, który ścisnął ją od środka i wywołał lodowate dreszcze. Coś zmieniło się wokół nich. Powietrze dziwnie zgęstniało, niemal falowało ponad powierzchnią wody. Choć wieczór był ciepły i jasny, jakiś cień padł na miejsce, w którym stali...
Jedna, krótka myśl o Nich...
Jedna, która, jak się zdało pociągnęła za sobą kurtynę... Mówili o nich, że nadchodzili z mgłą i są samą ciemnością. Że żywili się przerażeniem, płynącym krwiobiegiem. Że wołał ich strach...
- Nie wolno nam się bać - rzekła wolno, choć wątpiła, by sens tych słów był zrozumiały...

//Nie wiem, czy "Ashtari" tak się odmienia, ale cóż... //

[Mbaya]

Dobra... chwilowo możemy trzymać sztamę, ale nie liczcie na jakąś późniejszą przyjaźń...
*A w myślach już kombinował czy nie da się upiec dwóch pieczeni przy jednym ogniu w razie spotkania z Nimi.*

[Ghali]

Zebrane na granicy lwy mogły czuć drżenie ziemi pod nimi, która prawie uginała się od ciężaru ogromnych bestii, które pędziły w ich kierunku. Bestii? Chyba tym razem los wejrzał łaskawie na trójkę mieszkańców tych ziem, gdyż z zarośli wyłoniła się jedynie jedna istota.
Przed Mbayą, Ashtarim i Ymir stała potężnie zbudowana i naprawdę ogromna lwica. Ciemnobrązowe futro obrastało jej doskonale umięśnione ciało, stając się jaśniejsze jedynie pod oczyma, na palcach, torsie, podbrzuszu i pysku. Niemal czarna sierść nad oczodołami nadawała samicy poważnego wyglądu. Trzy czarne smugi - symbol Nocnych Łowców - przeszywały jej gardło.
Wyraźnie było widać, że Nocna Łowczyni nie była zachwycona widokiem nieznajomych - zakończone czarnymi półkolami uszy leżały wzdłuż jej łba, podczas gdy przenikliwe spojrzenie głębokich, błękitnych oczu przeszywało miejscowych na wskroś. Groźne, ostrzegawcze pomruki wydostawały się z jej pyska. Nie była w stanie odezwać się w bardziej "cywilizowany sposób" - w szczękach dzierżyła coś małego, z trudem wydobywającego z siebie żałosne kwilenie...
***
Skrót sytuacji - macie przed sobą o wiele większą od was lwicę, która w pysku trzyma bardzo małe młode, prawdopodobnie noworodka. Po kolorze futra poznajecie, iż jest najprawdopodobniej jego matką. Nie macie jednak wątpliwości, że gdyby kochała swoje dziecko, to nie wbijałaby w nie swoich kłów...

[Mirembe]

*Jako że sam był lwiątkiem bez matki nie mógł oderwać pełnego żalu wzroku od cierpiącego malucha. Z trudem jednak to zrobił i spojrzał wprost w bezlitosne ślepia lwicy, po czym powiedział coś, co było być może głupie, ale za to bardzo w jego stylu* Szukasz czegoś, złociuchna?

[Mbaya]

Jak wyjdziemy z tego cało... to Cię zabiję...