Opuszczona Wioska

[Ibilis II]

Owszem, nie mylisz się. Temu zawdzięczam tą wizytę?

[Tevire]

Cudownie * Uśmiechnęła się kąśliwie. * Cudownie, wspaniale wręcz. * Machnęła ogonem. * A owym władcą jesteś ty, zgadza się ?

[Nasire]

* Niby cień, przy brązowej lwicy zmaterializował się lew - przynajmniej tak można wywnioskować. * Kope lat, Tevire. * Wyszczerzył nieprzyjemnie zęby. * Nic się nie zmieniłaś.

[Tevire]

N-Nasire ... * Wyjąkała lwica, wyszczerząjąc oczy. Poczuła strach, jednak nie dała sobie poznać, że się boi. * Skąd ty się tu wziąłeś, ty zdrajco ? * Po karku lwicy przebiegł dreszcz, cofnęła się, a przez jej pysk przebiegł grymas nienawiści. * Mniemam, że chcesz spłacić dług i wkraść się w me łaski ? * Warknęła. * Nie, Nasire, to nic nie da. Nigdy ci nie wybaczę. To co zrobiłeś mojej rodzinie ... to co zrobiłeś mi ... * Przymknęła oczy, po czym spojrzała na lwa * Nie ważne, porozmawiamy w cztery oczy za jakiś czas. * Przeniosła spojrzenie na lwicę. Najwidoczniej jest inteligentna, oceniła Tev, patrząc Lwoziemce w oczy. * Ale gdziez moje maniery, powinnam się przedstawić. Jednakże ten tu osobnik mnie wyręczył. * Wypowiedziała słowo " osobnik " tak, jakby było to najgorsze słowo, które przyszło jej na myśl. *

[Akitsume]

- Chyba zapowiada się kolejny seans... - stwierdziła, zauważywszy, że brązowa lwica, nazwana Tevire przeniosła na nią wzrok. Co więcej nie dostrzegała w nim wrogości. Przynajmniej nie tyle, ile widziała u innych lwów z Ashgaan.

[Tevire]

Nie przejmuj się nim złotko, pomarudzi i sobie pójdzie. * Powiedziała do lwicy, uśmiechając się pod nosem. * Jest zły, bo go oszukałam, a on odpłacił się tym samym. * Usiadła, westchnąwszy ciężko. *

[Akitsume]

*Parsknęła, bynajmniej nie wrogo* W końcu kłamstwa są częścią natury... Dlatego jesteście w dwóch różnych stadach?

[Tevire]

On chce mi zrobić na złość, tylko tyle. * Westchnęła ponownie. * I pragnie zemsty, bo zrobiłam coś, co w sumie było ... złe. * Uśmiechnęła się gorzko. * Ale jestem w stadzie tych, których nazywa się złymi, nieprawdaż ?

[Akitsume]

Taak, słyszałam o was wiele od mojego stada. Nie jestem zdrajcą i nie stanę po waszej stronie. Ale cóż... wygląda na to, że sami nie jesteśmy idealni.

[Tevire]

Od ciebie nikogo nie chcę, wydajesz się ... inteligentniejsza od przeciętnego mieszkańca Lwiej Ziemi. * Ziewnęła. Na szczęście lew nie odzywał się. *

[Akitsume]

*Uśmiechnęła się, wyczuwając złośliwość w kierunku brata lwicy. Kochała własnego brata, ale takie utarczki nie wydawały jej się czymś nowym*
- Nie jesteśmy tacy źli, jak wam się wydaje. Podobnie, jak my źle oceniamy was. Ty także wydajesz się inna, niż większość lwów s Ashgaan.

[Tevire]

A zresztą, nikt nie jest doskonały. Może istnieją nieznane nam potęgi, bogowie czy demony, ale za życia nie wiemy czy naprawdę istnieją. * Uśmiechnęła się łagodnie. * Może dowiemy się po śmierci, czy istnieją, ale teraz możemy tylko wierzyć, lub nie wierzyć.

// I to mówi ateistka xD //
// I jak to mówi mój nieco ... dziwny brat : " Nie boimy się samej śmierci, tylko tego co nas czeka po opuszczeniu świata, którego znamy ". //

[Akitsume]

-Cóż, mówi się, że są tam Królowie minionych czasów - powiedziała z namysłem, patrząc w górę.

[Hassira]

*Nie odzywała się, bo i nie dostrzegała w tym bynajmniej żadnego sensu. Banda lwów rozmawiająca o tonie mało interesujących ją spraw i poruszająca jakieś wyssane z palca lewej łapy pradawne brednie. Hassira nie zamierzała wdawać się w tę niskich lotów dyskusję. To byłoby dla niej uwłaczające. Westchnęła ciężko, przewracając ślepiami. Ten cały ,,spektakl" był dla niej doprawdy nużący, a co za tym idzie - męczący. Rzuciła kątem oka na Ibilisa*.
- Idziemy gdzieś dalej?
*Uśmiechnęła się nieznacznie, wskazując ogonem odległe tereny, leżące hen daleko od wioski*.

[Akitsume]

*Drgnęła, gdy odezwała się milcząca dotąd lwica. Ale nie zamierzała rozpoczynać kolejnej rozmowy. Rzuciła jej krótkie spojrzenie, po czym podniosła się i znów zwróciła ku Tevire*
- Chętnie zamieniłabym jeszcze kilka słów. Ale chyba będę się zbierać. Do zobaczenia.
*Oddaliła się bezszelestnie, zmierzając ku ziemiom należącym do jej stada*

//zt//

[Ibilis II]

A dokąd chciałabyś pójść? *Uśmiechnął się do Hassiry*
//xD//

[Hassira]

- Dokądkolwiek. Byleby było w miarę... nieprzeludnione.
*Uśmiechnęła się kwaśno*.
- Chyba, że bardzo brakuje Ci towarzystwa osób trzecich?

[Ibilis II]

Nie, jakoś mi ich towarzystwa nie brakuje... może pójdziemy ku Wielkim Górom?

[Hassira]

*Kiwnęła łbem na znak zgody*.
- Prowadź.

[Ibilis II]

*Ruszył ku owym górom wymachując ogonem na boki*
//zt//

[Hassira]

*Pośpieszyła raźno za swoim prywatnym przewodnikiem*.

//zt//

[Ibilis II]

*Po dłuższym czasie wrócił tu. Był sam.* Hmmm Ashgaan ani widu, ani słychu...

[Sirius]

*Prychnął cicho słysząc z daleka słowa lwa. Usiadł w pewnej odległości, w cieniu jednej z chat, aby póki co wróg go nie zauważył.*

[Mirembe]

*Przybyła tuż za Siriusem. Schowała się tak, aby Ibilis jej nie zauważył. ,, A kto powiedział, że to Ashgaan na ciebie poluje? " - zakpiła w myślach.*

[Ibilis II]

*Wysunął powoli pazury... i zaczął je ostrzyć o jakiś kamień* Cicho tu... za cicho... *Gadał sam do siebie.*

[Ghali]

Sunął wśród traw, doskonale kamuflowany przed spojrzeniem Ibilisa, który czujnie rozglądał się po okolicy. Nyota uchwycił trop barwnogrzywego i moment później znajdował się tuż obok niego, by z ukrycia obserwować dwójkę Lwioziemców. Jego wzrok spoczął na lwicy. Czyżby to o niej mówił Sirius na zebraniu już w obecności Gwiazdy?
- To twoja siora? - spytał szeptem, by upewnić się i uniknąć późniejszych nieporozumień. - Gdy zbierze się więcej ludu, trza będzie ich otoczyć. Zajdę ich od drugiej strony, ale przyda się ktoś jeszcze, by zacieśnić krąg.

[Sirius]

Nie, jesteśmy tu tylko ja, ty, Uzuri *Mówiąc to wskazał lwicę* i on...*Przeniósł wzrok na Ibilisa, w tym spojrzeniu coś było, złowrogo błyszczało na samym dnie źrenic. Nienawiść ? Żądza krwi ? Może nawet szaleństwo ? Czasem sam nie wiedział.* Nie ucieknie, nie ma szans jest za wolny. Nas troje wystarczy. Zajdź go dla pewności od tyłu ja i Uzuri pójdziemy frontem.

[Mirembe]

*Do jej uszu dobiegły szepty. Odwróciła głowę. Czyli ktoś im pomoże... Uśmiechnęła się. Spojrzała na Siriusa, próbując uchwycić jego wzrok. Kiedy zaczynamy atak?*

[Sirius]

Teraz. *Powiedział robiąc krok do przodu.* Powoli, bądźcie gotowi na próbę ucieczki, dajcie mu do zrozumienia że nie ma szans. *Zaczął nieśpiesznie iść w kierunku wroga.*

[Mirembe]

*Również wyszła z kryjówki. Jej kroki były powolne, nawet bardzo. Po prostu szła w kierunku Ibilisa*