Samotny Baobab

[Sirius]

No właśnie...może odrobinę przeszkadzamy...jej. *Powiedział zeskakując z drzewa.* Trochę to niegrzeczne, szczególnie że - przynajmniej ja - jej nie znam.

[HRR]

- Taa, przyjecielu - mruknęła przeciągając się i usiadła. - Wybacz mi mój nietakt i to, że nie przedstawiłam się jeszcze. Przybywam z daleka, co nie znaczy, że panuje tam brak kultury. Zwią mnie Husari, lecz często me imię skracają do "Ri" - dodała i wyszczerzyła zeby w zawadiackim uśmiechu.

[Mirembe]

*Odwzajemniła uśmiech* - Witaj. Jestem Uzuri. Pochodzę ze stada Ndona. *Spojrzała na nią z uprzejmą ciekawością w oczach.*

[HRR]

Zamrugała i uniosła brwi. Wszak nie do czarno-białej lwicy mówiła.
- Tak... - spojrzała w bok uśmiechając się lekko jednym kącikiem ust. - Miło mi... - wywróciła oczami i zawiodła spojrzeniem na Uzuri lekko chichocząc.

[Sirius]

Mam na imię Sirius. *Powiedział postępując kilka kroków bliżej lwic.* Mi również miło cię poznać Husari, mówisz że przybywasz z daleka więc pewnie jesteś zmęczona - w Baobabie jest cień, miejsce do spania i czysta woda, jeśli nie przeszkadza ci...nasze...towarzystwo to, przynajmniej ja, z chęcią pójdę tam z tobą i porozmawiam.

[HRR]

- Woda? - ożywiła się trochę. - Och, fantastycznie! Umieram z pragnienia - uśmiechnęła się lekko.
W krainie, z której pochodziła, też często brakowało wody... Ale zawsze mogła włożyć pysk w śnieg i ukoić wyschnięte gardło. Tutejszy klimat nie służył jej, lecz cóż innego mogła zrobić? Nie miała wyboru. Podróż do tego miejsca, do tej krainy była jedynym słusznym przedsięwzięciem.
-Także... prowadź, Siriusie! - zawołała ochoczo.

[Mirembe]

*Spojrzała na Sirusa.* -Chętnie bym poszła z wami. Mnie też odrobinkę suszy.- *Wstała i wyobraziła sobie ją małą błąkającą się samotnie po pustyni. Westchnęła. Wolnym krokiem podeszła jeszcze bliżej baobabu.*

[Sirius]

Więc chodźcie. *Wskoczył długim susem do wnętrza pnia Baobabu, pod przeciwległą ścianą była mała, okrągła szczelina w skale w której radośnie szemrała woda doprowadzana małym strumyczkiem wypływającym z większej skały - we wnętrzu drzewa było przyjemnie chłodno i ciemno. Lew usiadł na kupce suchej trawy walającej się w kącie.*

[Mirembe]

*Poszła za Siriusem i napiła się chłodnej wody.*

[HRR]

* Nie ukrywając zniecierpliwienia podąrzyła za Siriusem. Gdy tylko ujrzała wodę rzuciła się do strumienia. Pochwili piła niemalże z uśmiechem na pysku.*

[Mirembe]

*Położyła się i rozejrzała po jaskini* Trochę tu ciasnawo....

[HRR]

*Wysunęła pysk ze strumienia i wyszczerzyła kły.*
- Zawsze możesz wyjść - rzuciła kąśliwie i powróciła do picia.

[Sirius]

*Zaczął ostrzyć sobie pazury o pobliski kamień.* A więc...skąd przybywasz i dokąd się udajesz Husari ?

[HRR]

Zerknęła przez ramię na Siriusa lekko podejżliwie.
- Otóż... - zaczęła i obróciła się. Usiadła blisko strumienia czując od niego bijący chłód. - Otóż przybywam ze śnieżnej północy, a zmierzam... Chyba właśnie tu, do tej krainy.
Właściwie było jej obojętne gdzie idzie. Ważne, że jak najdalej od... Właściwie od czego?

Przeszłości.

[Sirius]

Rozumiem...nie wnikam czemu, to twoje prywatne sprawy. Więc zamierzasz się tu gdzieś osiedlić jak rozumiem ? *Zbliżył się do źródełka i położył przy nim, bił od niego chłód.*

[HRR]

- Osiedlić? Nie wiem. Być może - rzekła i przechyliła głowę na bok, spoglądając spokojnie na Siriusa. - Na pewno zostanę tutaj pewien czas.
Zamilkła na chwilę poczym podjęła inny temat:
- Nie wiem jak się miewa tutejsza polityka, ale mam nadzieję, że mój neutralny status samotnika zostanie uszanowany przez inne osobniki... Czyż nie?

[Sirius]

Raczej tak...ja i moja siostra jesteśmy nomadami, żyjemy na pograniczu Pustkowi, Lwioziemcy raczej nie atakują bez powodu choć mogą cię wziąć za jednego z Ashgaan - wygnańców, ci z kolei są dość agresywni, nas ledwo tolerują.

[HRR]

Wysłuchała go i westchnęła.
-Ech, życie... - mruknęła. Powoli zaczęło ją ogarniać znudzenie. Położyła się na boku.

[Sirius]

Widzę że w przeszłości lekko nie miałaś. *Wypił kilka łyków zimnej wody.* Może tu będzie ci lżej.

[HRR]

Wyszczerzyła się do Siriusa.
- Mam takową nadzieję - powiedziała. - Miło jest zacząć wszytko od nowa, bez zobowiązań. Uciec jak najdalej w miejsce, o którego istnieniu niegdyś nawet się nie przypuszczało.
Przeciągnęła się.

[Mirembe]

*Obudziła się z głębokiego zamyślenia* Ja jestem z Ndona. Kiedyś potraktowałam Siriusa jak Złoziemca.... Ale ty nie wyglądasz jak to całe Ashgaan. Ja bym cię nie podejrzewała.

[Sirius]

W pełni się zgadzam...i życzę powodzenia. *Odwzajemnił wyszczerz.* To prawda, Ashgaan i Ndona z tego co wiem od dawna toczą wojnę.

[HRR]

- Widzę, że lepiej nie wchodzić między te dwa stada - murknęła. - Mam nadzieję, że się mną nie zainteresują, z racji tego, że jestem tu nowa.

[Sirius]

Ano...choć długo neutralną chyba nie pozostaniesz, i my niedługo pewnie przyłączymy się do jakiegoś stada, mam nadzieję że to będzie Ndona. *Zaśmiał się w myślach.* Czasem trudno pozostać niezależnym.

[Tevire]

Zaiste, fascynująca przyszłość * Rzuciła ironczne, podchodząc do zgromadzonych osobników, wciąż z nieokiełznaną chęcią zepsucia dnia choćby jednej istocie. *

[Mirembe]

*Uśmiechnęła się do Husari* Zapraszam do Lwioziemców! Będzie miło, jak do nas dołączysz. *Zwróciła swoją uwagę na Tevire* - Och to ty. Wiesz, że wchodząc tu skazałaś się na odpowiedzenie?

[Tevire]

Ach, a więc to ty * Syknęła z paskudnym uśmiechem. * Jeśli przeżyjesz kilka dni, to się dowiesz.

[HRR]

-Cóż, Siriusie, pragnę zachować swą neutralność jak najdłużej - powiedziała i spojrzała na nowoprzybyłą.
- Cyt - uniosła brwi i pokręciła łbem .

[Mirembe]

*Warknęła na nią.* Odpowiadaj teraz ty. Miłość czy śmierć? Jeśli znowu wygram, odpowiadasz.

[Tevire]

* Wyszczerzyła w uśmiechu. * Śmierć, bezgraniczna śmierć, która tak jak Zemsta napawa wszystkie żyjące istoty strachem, potężniejsza niż Miłość, którą opisujesz.