Lwia Przygoda

Cóż, bez ogródek i tak jak lubię najbardziej, czyli prosto z mostu - odchodzę z forum. Decyzja ta jest przemyślana. Doszłam do wniosku, że skoro moja obecność/działalność tutaj i tak ogranicza się do minimum, to nie ma sensu tego dłużej przeciągać i być w grupie ,,użytkowników duchów", czyli ,,...

*** Vesario parł naprzód, przed siebie. Sucha ziemia trzeszczała pod jego potężnymi, umięśnionymi łapami, wydając nieprzyjemny dla uszu odgłos. Na młodym lwie nie robiło to jednak żadnego wrażenia. Z kamiennym wyrazem pyska podążał swoją drogą w kierunku obranego przez siebie celu. Osadzony na podł...

Ahoj, salve, ave, pochwalony, witam, dzień dobry, dobry wieczór, Szanownej Waćpannie!
Niezwyklem rada jest, iż szlachetna Pani zawitała w nasze uniżone progi i uwydatniła tym samym naszą forumową egzystencję. xD

*Z zawrotną szybkością wpadła w Akitsume*.
- Święta! Święta! Święta!
*Wrzeszczała radośnie, turlając się wesoło po podłodze, a przy tym szczerząc się jak psychopata*.
- Ktoś chce cukrową lasencję? ; D

*Zmrużyła ślepia. Beznamiętnym wzrokiem wodziła za oddalającą się sylwetką młodego samca*.
- Do zobaczenia, mój drogi.
*Sapnęła niesłyszalnie, po czym najzwyczajniej w świecie wróciła do swojej krainy*.

//zt//

- Nie wiem, jak Ty, ale ja złażę na ziemię. Trzeba od czasu do czasu odwiedzić swoje pociechy...
*Uśmiechnęła się kwaśno, po czym najzwyczajniej w świecie odwróciła się i po prostu rozpłynęła we mgle*.

//zt//

*Spojrzała na niego z pogardliwym wyrazem pyska*.
- Litości...

- No, więc się lepiej zachowuj, bo Cię unicestwią, w związku z czym stracę możliwość spełniania się w ulubionej rozrywce.
*Mruknęła, owijając przednie łapy ogonem*.

- Jakoś muszą wprowadzać tu spokój, nie uważasz?
*Zerknęła na niego z jedną uniesioną brwią*.

- Prędzej przodkowie zrobią go z Tobą.
*Uśmiechnęła się jadowicie, patrząc z pogardą na Ibilisa*.

- Wybierasz na to odpowiednie chwile, Lazarethcie... Gdybym wiedziała, jaki popis wokalny zaprezentuje mi Ibilis, też bym się najchętniej była ulotniła.

- Och, zamknij się, bo martwa widownia uzna Cię, i przy okazji nas, za jakichś popapranych odmieńców. To nie czas na pośmiertne przedstawienia...
*Westchnęła ciężko, machając ogonem na wszystkie strony*.

- Stary zrzęda.
*Parsknęła*.
- Skoro tak bardzo Ci tu źle, to zejdź na ziemię. Tylko nie ujawniaj swojej obecności członkom naszej rodziny... Uwierz mi, że niektórzy z nich chcieliby umierać z ładniejszymi widokami przed oczyma.

- Ale co Ty chcesz od tego miejsca? Tu jest całkiem...swojsko.

- Nie tylko ta, hmm... impreza jest pozbawiona życia.
*Mruknęła, nie sprawiając wrażenia zachwyconej stanem rzeczywistym. Och, jak wiele by dała, aby na powrót móc powrócić w swe dawne ziemskie ciało. Ciało, które już wiele lat temu stało się pożywieniem dla nędznych robaków*.

- Widać skutecznie je odstraszasz.
*Uśmiechnęła się ponuro do Ibilisa*.
- Oczywiście to dobrze. Nie lubię sztucznego tłumu.
*Spojrzała na swojego syna, jednak nie odezwała się ani słowem*.

- Ibilisie, teraz to ja Ci współczuję, bo Twój prymitywny móżdżek nie umie najwidoczniej zrozumieć, że nie każdemu osobnikowi z naszego gatunku jest potrzebna miłość. Poza tym, teraz to i tak jest nieistotne, nie sądzisz?

- Poważnie? Jak miło. Żeby nie pozostać dłużną, powiem, że ja Tobie też współczuję. I tak oto jesteśmy kwita.
*Uśmiechnęła się sarkastycznie*.

- Jeśli myślisz, że mnie to ciągle rusza, to niestety muszę wytknąć Ci błąd. *Rzuciła z kpiną w głosie*. - Wiesz jaka zasadnicza różnica jest pomiędzy zdradą mojego syna, a zdradą Twojej siostry? Ano taka, że w moim przypadku wyszło coś z tego pożytecznego... *Uśmiechnęła się półgębkiem*. - Hassira ...

- To tylko słowa, które nigdy nie zatuszują prawdy. Wiesz o tym dobrze. Wbrew temu, co myślisz i powiesz, ona zawsze będzie Twoją siostrą.
*Mruknęła, uśmiechając się kącikami warg. Doprowadzenie Ibilisa do gniewu było praktycznie jedyną rozrywką w tym nudnym świecie*.

- Ja byłam na tyle dobrą przywódczynią, że nie musiałam martwić się o takie sprawy.
*Uśmiechnęła się złośliwie, patrząc na niego z wyższością*.
- I mnie przynajmniej nie zdradziła własna rodzina...

*Parsknęła śmiechem*.
- Coś Ci nie wyszło, Ib. Zresztą, młode muszą się uczyć samodzielności.

- Wszyscy, którzy mieli wątpliwą przyjemność poznać Cię za życia... Chociażby taki Mvuto.
*Mruknęła wskazując gdzieś w przestrzeń, gdzie wydawało jej się, że widzi wspomnianego samca*.

Helbi, stary towarzyszu z okopów, witaj ponownie xD

+100000 do rispektu za tęczę : p

- Niech Ci to społeczeństwo wygarnie. Ja mam teraz wolne.
*Rozłożyła się na wilgotnym podłożu*.

- Nie no, pewnie... Ty zawsze byłeś niewinny, a całe zło tego świata pochodziło od innych.
*Prychnęła, spoglądając na niego z rozbawieniem*.

Witamy serdecznie w naszym gronie (;
Miłej zabawy.

- Uprzejmy jak zawsze.
*Uśmiechnęła się kwaśno*.

- Jedyną pomyłką jesteś tutaj Ty.
*Mruknęła, uśmiechając się bezczelnie w jego kierunku*.

- Poradziłabym sobie z Tobą w ciągu dwóch, w porywach do pięciu minut.
*Oceniła, przyglądając mu się krytycznie*.