Lwia Przygoda

* Samica pędem przybiegła na Upendi, wdrapała się na najbliższe drzewo, łzy spływały z jej pyska na ziemię. Jej łapy zwisały obojętnie z drzewa, lecz tylko lekkie ruchy jej ciała przy oddychaniu wskazywały na to, że żyje. *

* Samica tylko wściekle warknęła, tak, Uzuri doprowadzała ją do szału, odwróciła łeb i z oczyma pełnymi nienawiści popatrzyła na nią. - Nikt nie jest idealny! - ryknęła i gdzieś uciekła.
//zt//

//A zt to co? Ibilis//

- Nie zamierzam brać udziału w tej bitwie.. Skoro jestem przez was tak pięknie lekceważona. - prychnęła lwica i zaczęła powoli podążać w jakieś miejsce, lecz zostawała jeszcze na terenach Zielonych Połaci.

Lwica warknęła, lew był tak lekceważący, obeszła go dookoła.. Wystawiła pazury, patrząc w oczy ów lwu, skoczyła na niego i momentalnie przygniotła do ziemi, że nie miał jakiejkolwiek możliwości ruchu, ŻADNEJ!.
- Tak.. Trzeba to wiedzieć. - powiedziała z szyderczym uśmiechem i zeszła z lwa.

- Kiedyś, razem z Barricade trenowaliśmy jedno ze stad, razem z nim poprowadziłam wojnę, i wiesz.. wygraliśmy.

Samica położyła się na ziemi, dopiero teraz można było zauważyć, że jej łapy są pełne świeżych ran i blizn. - Trzeba spróbować.. Musimy wybrać naszego przywódcę, naszego generała, który poprowadzi treningi. Musimy choć spróbować wyszkolić całą naszą armię, wszystkich Lwioziemców.. Ja się zgłaszam. -...

Samica słyszała wszystko podążając powolnie do Uzuri i obcego lwa. - Przykro mi, że myślisz, że umarłabym psychicznie. - powiedziała patrząc na lwicę. - Ale jednak ja tak nie uważam, poza tym, Złoziemcy.. Szykują się, zrobią to... - ostatnie słowa wypowiedziała z nutą tak pewnej powagi..

Samica obejrzała się i poszła gdzieś.
z/t

- Nie wiem czy można.
* Powiedziała z szyderczym uśmiechem na ustach

- Wybacz, jestem przyzwyczajona do braku zasad.
* Powiedziała *

* Kaltaa ugryzła Uzuri w łapę, a ta puściła, więc lwica wydostała się i przygwoździła Uzuri do ziemi *

* Kaltaa sprytnie zrzyciła z siebie lwicę, po chwili siedziała na niej *
- Więc jak?
* Zapytała, śmiejąc się *

- Mogę z tobą walczyć, jeśli się skusisz.
* powiedziała z uwodzicielskim uśmiechem *

* Kaltaa popatrzyła na Siriusa *
- Jeżeli jesteś taki słaby, to nam chyba nic nie zrobisz w przepychance?

* Kaltaa zerwała się na równe nogi *
- Chętnie się przyłączę.
* Powiedziała *

- Nie wierzę, że ktoś taki jak ty, nie potrafi walczyć.
* Prychnęła *

* Kaltaa podeszła do Siriusa i położyła się niedaleko niego *
- Dziwne, że sam się nie bronisz.
* Powiedziała patrząc kamiennym wzrokiem w jego ślepia *

* Kaltaa tylko westchnęła, nie była w stanie powiedzieć nic mądrego, ani nawet niemądrego. *

- Ha, ha, ha.
* Powiedziała ironicznie i położyła się na ziemi *

* Kaltaa warknęła i przygniotła Uzuri do ziemi *
- Nie rób tak więcej.
* Ryknęła i zeszła z lwicy *

* Kaltaa popatrzyła na Siriusa, ryknęła, a jej głos odbił się echem *
- A ty, to kto?

* Lwica popatrzyła na Uzuri *
- Ty też.
* Powiedziała, takim tonem, aby jej dokuczyć *

* Zaciekawiona podeszła do Uzuri i Siriusa i popatrzyła na nich z wyrazem twarzy " To jest Złoziemiec? " *

1. Z całą pewnością nie jest osobą, która przebiera w imionach i zmienia je częściej niż skarpetki... no, człowiek skarpetki. Od urodzenia przedstawia się wszystkim mianem Kaltaa. 2. Stado Ndona, Lwioziemcy 3. Czy nie widzisz mojego lśniącego futra? Moich żywych oczu? I tych.. smukłych łap? Masz wąt...

Ja bym szukała rodzeństwa, no i może jeszcze partnera